In het kader van zijn stage in de communicatiedienst van de Iris Ziekenhuizen Zuid neemt Louis ons mee naar een minder bekende dienst: het slaaplabo.
Doel? Het traject van een patiënt in het slaaplabo vanuit zijn eigen beleving laten ontdekken. Want een van de missies van onze dienst is om de beroepen, expertises en plaatsen die de rijkdom van ons ziekenhuis vormen, in de schijnwerpers te zetten.
Tien voor zes ‘s avonds. Louis duwt de deur van de campus Molière Longchamp open met een gemengd gevoel van rust en nieuwsgierigheid. Vanavond zal hij anders slapen. Niet thuis, niet in een hotel. Maar op een plek waar elke ademhaling, elke hartslag, elk micro-ontwaken wordt beluisterd, geregistreerd en geïnterpreteerd.
Hij begeeft zich stil naar de tweede verdieping. In de gang is het rustig, bijna gedempt. Hij gaat binnen in een sobere maar warme kamer, waar een opgemaakt bed, een zetel en zacht licht hem opwachten. Hier is alles ontworpen om tot rust te komen.
Even later komt de slaaptechnicus binnen. Met een rustige stem legt hij uit wat er gaat gebeuren: Louis zal een polysomnografie ondergaan, een standaardonderzoek om zijn slaap grondig te analyseren. Die nacht worden zijn hersenactiviteit, ademhaling, hartslag, bewegingen en zelfs het zuurstofgehalte in zijn bloed geregistreerd.
Een begeleide reis doorheen de slaap
De technicus plaatst de sensoren nauwkeurig. Op het hoofd om de hersenactiviteit te meten – zo kunnen de verschillende slaapfasen worden geïdentificeerd: lichte slaap, diepe slaap, REM-slaap. Er worden ook sensoren geplaatst nabij de ogen (om de oogbewegingen te volgen) en op de kin (om de spierspanning te registreren).
Een sensor op zijn vinger meet de hele nacht het zuurstofgehalte in zijn bloed. Andere toestellen registreren zijn ademhaling, borstbewegingen en eventuele geluiden zoals snurken. Als hij aan slaapapneu lijdt, zal dat worden opgespoord.
“Het is geen prestatietest, je mag slapen zoals je wilt,” zegt de technicus geruststellend met een glimlach. Louis ontspant zich. Liggend op het bed kijkt hij een moment naar het plafond. Hij voelt zich niet geobserveerd, maar begeleid.
Als het lichaam ’s nachts spreekt
Gedurende meerdere uren registreren de instrumenten de stille taal van zijn slaap. Ze detecteren micro-ontwaakmomenten, veranderingen in ademhalingsritme, diepe slaapfasen. Als Louis een slaapstoornis heeft, zullen de gegevens helpen die te identificeren, te benoemen en vooral toelaten om passende oplossingen voor te stellen.
De technicus komt de sensoren verwijderen. Ondanks moeite om in te slapen, voelt Louis zich geïntrigeerd door deze unieke ervaring – en, verrassend genoeg, behoorlijk uitgerust. Binnen enkele dagen ontvangt hij een gedetailleerd verslag, gevalideerd door een gespecialiseerde arts. Misschien ontdekt hij de oorzaak van zijn nachtelijk ontwaken. Of verneemt hij dat zijn slaap eigenlijk herstellender is dan hij dacht.
Maar hij vertrekt alvast met een nieuw gevoel: dat hij naar zijn slaap heeft geluisterd. En hij begrijpt nu dat zijn slaap een waardevolle bondgenoot voor zijn gezondheid kan zijn.
Ontdek zijn unieke ervaring – en de onthulling over slaapstoornissen ➡️
Lees ook ons artikel over het slaaplaboratorium.